De laatste stageweken…

Ik moet het toegeven, het was toch even moeilijk om terug aan de stage te beginnen na twee weken vakantie. Maar het was een leuk weerzien met iedereen dus al snel zat ik er weer helemaal in.

WEEK 1 oftewel STAGEWEEK 18

Ik begon al meteen met het afnemen van de herexamens. Mijn hoop dat alle studenten ingelicht waren was niet geheel onterecht want slecht één student was te laat geïnformeerd dat hij herexamen moest doen. Ik had het examen deze keer wat makkelijker gemaakt maar helaas: toch zijn er weer een aantal studenten gebuisd (en geen klein beetje!). Op vraag van deze studenten hield ik de eerste week nog een feedback-moment omdat ze ‘mijn manier van vragen toch wat moeilijk vonden’. En dat terwijl alles gewoon letterlijk uit de cursus kwam. Volgende week zal ik dus een tweede herexamen geven en hopelijk slaagt iedereen deze keer.

Hoewel het schooljaar weer begonnen is, zet ik de begeleiding van Oswadi en Christopher voort. Een aantal keer per week oefen ik met hen het schrijven en herkennen van de afzonderlijke letters. Christopher begon deze week (met een klein beetje vertraging wegens nog geen schooluniform) in Standard 1 (eerste leerjaar). Van zijn leerkracht kreeg ik de vraag een extra oefenboekje voor in de klas te maken. Ook voor Oswadi zal ik extra oefeningen aan de leerkracht bezorgen. In samenspraak met de directeur zal hij namelijk Standard 2 opnieuw doen. Oswadi zelf vond dit ook geen probleem want hij vindt die leerkracht leuker :) Ook deze leerkracht stelde de vraag naar extra materiaal om met Oswadi aan de slag te kunnen. Voor beiden zal ik dus een uitgebreid bundeltje maken met extra oefenmateriaal.

In Bangwe zijn we bezig met de voorbereidingen voor de parents day. Eigenlijk zijn alle taken verdeeld en is (normaal gezien) alles in orde, zij het niet dat de uitnodigingen nog rondgebracht moeten worden. Diegene die de uitnodiging zou schrijven, had dit nog niet gedaan ‘omdat hij geen Swahili kan’. Het komt dan ook niet bij hen op om dat aan iemand anders te vragen :) Ik als Swahili-leek heb me dan maar opgegeven als Chineze vrijwilliger om de vertaling te maken (een Engelse versie was er (zeggen ze) wel al gemaakt) maar ik heb nog steeds niets in handen dat ik zou kunnen vertalen. Afwachten dus…

Het weekend was ook goed gevuld. Zaterdag gingen we met de hele bende naar een voetbalmatch van Maendeleo kijken. Na een heerlijke mixed fruit juice in het stad namen we de dala dala naar Mwanga, een grote markt op ongeveer 10 minuutjes van Kigoma-stad. Ik heb enorm mijn best gedaan maar liet me toch weer verleiden om stofjes te kopen. Maar… voor het budget dat ik mee had met het gedacht maar één stofje te kopen kocht ik er vier!! Goed gedaan vind ik dat van mezelf :) Terug in ons huisje me een rammelend buikje en een gebrek aan frigo-inhoud besloten we eens tonijnsla te maken. Amaai, dat heeft gesmaakt zoals het mij nog nooit gesmaakt heeft!! Het plan was om daarna naar Aqua Lodge te gaan om te skypen maar een klein probleempje strooide roet in het eten voor Lisa, Sofie en mij; we kregen namelijk onze kamer niet meer open. Om de één of andere reden blokkeerde onze sleutel en ook geen enkele reservesleutel deed zijn werk. Gelukkig was daar onze redder in nood Eric, onze kok, die eventjes de deur kwam intrappen. Met een beetje vertraging konden we dan toch naar Aqua Lodge vertrekken maar helaas geen skype aangezien we een nieuwe code moesten ingeven om op internet te kunnen maar er niemand was om ons die code te geven. Een plonske in het meer dan maar en weer de berg op. En ’s avonds hielden we onze eigenste bungalow (zing/dans‘uurtje’) tot in de vroege uurtjes. Zondag werd dus uitslaap/rust/skype/strand/…dag met ’s avonds nog maar eens het besef dat ik hier nog maar twee weken zal zijn.

WEEK 2 oftewel STAGEWEEK 19

Een rustige week…

In Bangwe raakten de uitnodigingen dan toch de deur uit en maakte ik samen met de kindjes versieringskes voor de parents day.

In Maendeleo zette ik de begeleiding van Oswadi en Christopher voort. Hun enthousiasme elke keer weer opnieuw is fantastisch om te zien. Vaak zitten ze zelfs op mij te wachten op dagen dat ik niet kom. Ik ging ook nog eens langs in hun school om een dikke oefenbundel aan hun leerkrachten te geven. Deze werd zeer dankbaar aanvaard en hopelijk volop gebruikt op dit moment.

Vrijdag was er nog maar eens een examen voor de studenten sociaal werk. Deze keer is iedereen geslaagd (mits hier en daar een extra puntje uit te delen).

Op zaterdag was het dan zover: parents day in Bangwe. En het was een succes! Van 8 kinderen kwamen één of beide ouders en iedereen was zeer enthousiast. Wordt dus zeker nog vervolgd.

WEEK 3 oftewel STAGEWEEK 20

De laatste stageweek dus: afronden, afscheid nemen, nog volop genieten, bedanken en bedankt worden, evaluatie, … 

En nu ga ik mijn valies maken! (Die is uiteraard al gemaakt op het moment dat ik dit bericht post, maar ja internet wilt hier niet altijd mee hé.)

Tot snel!!

Habari za matembezi!

Oftewel: nieuws over de reis. Lisa, Sofie en ik vertrokken op 24 december met het vliegtuig naar Dar-Es-Salaam.  Een binnenlandse vlucht… toch iets waar we ons hartje voor vasthielden. Maar dat was helemaal niet nodig: twee goede vluchten die op tijd vertrokken en twee zachte landingen (met één prachtige tussenlanding boven Lake Victoria) later stonden we al in Dar. De enige ‘tegenslag’ was dat we vanuit Kigoma 2 kilo daga (kleine visjes) moesten meenemen op het vliegtuig. De zakken waren gelukkig goed dichtgemaakt maar toch ontsnapte er een onaangenaam geurtje en aangezien niemand van ons naar vis stinkende kleren wou namen we de zakken mee als handbagage. Toen we in Mwanza (onze tussenlanding) door de controle moesten, mocht de daga plots niet meer mee op het vliegtuig maar moest dat ingecheckt worden. Mooi niet dachten wij, maar bij de tweede controle werd er al niets meer van gezegd dus de daga raakte ook in Dar (en werd twee weken later bij het avondeten geserveerd).

Kerstavond brachten we helaas door in de file. We deden er drie (!) uur over om van de luchthaven naar de community van de broeders te rijden, een rit die normaal zo’n 40 minuten in beslag neemt. Niet dat kerstavond hier gevierd wordt dus eigenlijk hebben we niets gemist maar het pikt toch als je dan denkt aan alle lekkere hapjes die op dat eigenste moment worden binnen gespeeld.

Het niet vieren van kerstavond werd gelukkig gecompenseerd op kerstdag zelf. Na een feestelijke lunch barstte het feest bij de broeders los. De drank vloeide rijkelijk en de muziek stond loeihard. We besloten onze Afrikaanse kleedjes aan te trekken en ons tussen de dansende broeders te smijten. Het was een geslaagde Kerstmis!

De dag erna stonden we vroeg op om naar het ziekenhuis te gaan. Niet evident om een dokter te vinden op tweede kerstdag, lang leve de moslims in dit geval! Tegen de middag konden we eindelijk de boot richting Zanzibar nemen. We hadden (zonder het te vragen) VIP-tickets gekregen, dus we zouden wel comfortabel zitten de komende drie uur (eigenlijk vier want we zaten al een uur op voorhand op die boot). Niets was minder waar, de airco werkte namelijk niet :) Op het dek dan maar, tussen tientallen dozen ‘100 quality chicks’-piepende kuikens en met voorbijzwemmende dolfijntjes. Het was het wachten en het afzien meer dan waard, want na drie uur kwamen wij aan in het paradijs!! Sofie haar vriendje Michel stond ons op te wachten en kidnapte Sofie om haar te verwennen in een chic hotel met alles erop en eraan. Lisa en ik installeerden ons in ons iets bescheidener hotelletje in Stone Town en trakteerden onszelf op een heerlijke mojito en scampi’s op het strand met prachtige zonsondergang. 

Ook de rest van de week op Zanzibar was puur genieten: kuieren door de kleine steegjes van Stone Town, heerlijke cocktails, sunsetcruise, zwemmen tussen de dolfijnen, prachtige stranden aan de Indische Oceaan,  natuurpark bezoeken, pizza eten, ons laten masseren, naar Prison Island met zijn reuzenschildpadden, spice tour, nog wat souvenirs kopen hier en daar, dagje strand, oudejaar vieren met de voetjes in het zand, …

Op 2 januari namen we opnieuw de boot (dit keer met plaatjes op het dek) naar Dar-Es-Salaam en reden we door naar Mikumi. Daar gingen we twee dagen op safari en zagen we veel ofilanten, brazee’s en rigaffen maar ook Simba, Timon en Pumba.

We gingen ook naar Udzungwa National Park om na een zeer vermoeiende beklimming te genieten van dit uitzicht bovenaan de watervallen.

Vrijdag namen we alweer de bus naar Dar-Es-Salaam en onderweg kregen we telefoon van Precision Air dat onze vlucht zaterdag was afgelast en we pas zondag zouden kunnen vliegen. Een extra rustdagje bij de broeders dus, maar gelukkig konden we zondag ook effectief vertrekken en kwamen we moe maar voldoen thuis in Mjimwema. Ondertussen hebben we trouwens nieuwe huisgenoten. Doortje, Ilse, Brecht en Caroline zijn studenten verpleegkunde die hier twee maanden stage komen doen. Ons huisje zit nu dus goed vol maar het is best wel gezellig.

Maandag was het alweer werkendag. De laatste weken stage zijn aangebroken. Een laatste verslag over hoe deze zijn verlopen krijgen jullie binnenkort. Ik ga nog snel wat genieten want het begint af te korten.

Hanne

PS: wie graag een uitgebreid reisverslag met alle details leest, verwijs ik graag door naar de blog van Lisa en Sofie (http://lisaensofieintanzania.blogspot.com/).

PSS: foto's komen weldra op Facebook of zijn binnen een paar weken te bezichtigen in Bunsbeek-City!

Dag vrienden, familie en sympathisanten (haha!)

Het is alweer een maand geleden dat ik nog iets gepost heb, wat gaat de tijd ongelooflijk snel. Alvast excuses voor het lange wachten en nog snel een verslagje van de afgelopen maand.

In Maendeleo ben ik vooral bezig geweest met het individueel begeleiden van Oswald. Hij maakt goede vorderingen: hij kent nu al het hele alfabet en oefent ook heel hard op het schrijven. Hij heeft ondertussen gezelschap gekregen van Christopher die in januari naar het eerste leerjaar gaat. Ik probeer hem nu dus al wat voor te bereiden op vlak van lezen en schrijven en zal hem ook nog begeleiden tijdens de eerste maand van het schooljaar om te kijken hoe hij het doet. Ook John, die in het tweede leerjaar zit, heeft het wat moeilijk met lezen en schrijven en komt er soms bij zitten.

December is vakantiemaand dus de ideale gelegenheid om activiteiten te organiseren voor alle kinderen in Maendeleo. Ik maakte van deze kans gebruik en een hele week was er elke dag iets anders te doen. Ziehier een fotoverslag:

Maandag: fruitsla maken

 

Dinsdag: knutselen met materiaal uit de natuur

 

Woensdag: origami

Donderdag: spelletjes en zwemmen in Aqua Lodge

 

Vrijdag: wegens overdonderend succes hielden we een tweede sessie origami en versierden we heel Maendeleo om al wat in kerststemming te komen.

Het was een geslaagde laatste week voor mijn vakantie!!

In Bangwe rees er enkele weken geleden het idee om een parents day te organiseren. Bedoeling is om alle ouders, maar ook leerkrachten van de naburige school en mensen uit de buurt uit te nodigen om kennis te maken met de werking en de kinderen van Bangwe. Op die manier willen ze graag een samenwerkingsverband opbouwen zodat de werking mee gedragen wordt door de buurt en er samen gewerkt kan worden aan de toekomst van de kinderen. Vorige week hielden we de startvergadering en verdeelden we de taken. Als alles goed gaat zal de eerste parents day in januari plaatsvinden. Ik begon deze week alvast met het maken van de uitnodigingen samen met de kinderen.

De examens zijn ondertussen ook afgenomen en verbeterd. Van de negen studenten die nu examen afgelegd hebben, zijn er vijf geslaagd. En nee, ik heb helemaal niet zo streng verbeterd! Voor de anderen en de studenten van het afstandsonderwijs zal ik opnieuw examen afnemen in januari. Hopelijk is iedereen er dan door, anders zal ik voor mijn vertrek nog een derde examen afnemen.

Veel plannen dus voor in januari maar nu ga ik er even tussenuit voor een toch wel welverdiende vakantie vind ik zelf. Morgen vertrekken Lisa, Sofie en ik richting Zanzibar. We zullen eerst een paar dagen in Dar-Es-Salaam blijven zodat Sofie naar het ziekenhuis om haar hart te laten checken (ze heeft sinds een paar weken last van hartritmestoornissen en hoewel het volgens een Belgsiche hartchirurg niets ernstig kan zijn en waarschijnlijk nog bijwerking is van Lariam, wil ze toch graag een check-up laten doen). Daarna zullen we een week in Zanzibar vertoeven en daar ook Nieuwjaar vieren. Op 2 januari varen we weer naar Dar-Es-Salaam en reizen we door naar Mikumi. Van daaruit zullen we nog een safari doen in Mikumi National Park en op 7 januari vliegen we terug naar Kigoma. Er resten mij dan nog drie weken stage en daarna is het tijd om afscheid te nemen van alles en iedereen hier in Kigoma.

Maar eerst… genieten, genieten, genieten!!!

Wist je dat…

… de zebra’s hier echt in onze tuin staan?

… Kerstmis hier wel gevierd wordt maar er van een echte kerstsfeer weinig sprake is?

… we dan maar zelf een kerstboom improviseerden en pakjes voor elkaar kochten?

… een stoffenverkoopster ons garandeerde dat de stoffen echt Afrikaans zijn en er dan aan toevoegde: ‘Soms staat daar ‘India’ op maar ik weet niet waarom’?

… de choco weer was uitverkocht en er toch wel even paniek heerste in Mjimwema?

… het hier soms wat frisser is als het geregend heeft maar een paar uur later al weer bedrukkend warm?

… ik chapati (soort hartige pannenkoek) en ugali (witte brei gemaakt van maïsmeel) kan maken (of toch het recept heb)?

… we al helemaal ingeburgerd zijn? 

… ook de papegaai in Maendeleo de origami-versiering leuk vond?

… een boom de ideale schuilplaats is als je wordt aangevallen door een zebra?

Btw: allemaal een vrolijk Kerstfeest en gelukkig Nieuwjaar!!! Ik zal aan jullie denken als ik op het strand lig :p

HLZHI: Stage in Kigoma

Nu mijn stage al half weg is wordt het eens tijd om uit de doeken te doen hoe mijn werkweek er momenteel uit ziet. Anders zouden jullie misschien nog gaan denken dat ik hier alleen maar op vakantie ben ;-)

Mijn ‘hoofdproject’ in Maendeleo is momenteel Oswadi, een jongetje van 13 jaar dat in Standard 2 zit (= 2^e leerjaar) maar nog niet kan lezen of schrijven. Er zijn hier wel examens aan het einde van het schooljaar maar het is pas in Standard 4 dat er nationale examens zijn. Daarvoor maakt het dus niet veel uit hoe je scoort, je kan sowieso naar het volgende leerjaar. Zo hebben ze Oswadi dus laten overgaan naar het tweede zodat hij bij zijn vriendjes zou kunnen blijven. Hij gaat dus wel naar school maar aangezien hij niet kan lezen en schrijven is hij eigenlijk gewoon aanwezig en leert hij niets. Hij doet dus ook niet mee aan de examens die momenteel bezig zijn. Daarom heb ik met de leerkracht afgesproken dat hij op maandag, woensdag en vrijdag niet naar school gaat maar dat ik hem individueel begeleid. Op dinsdag en donderdag gaat hij wel naar school en om ook die tijd nuttig te besteden heb ik een oefenbundel samengesteld en deze aan de leerkracht bezorgd. Of ze deze ook effectief gebruiken, is nog even afwachten. Ik ben dus sinds twee weken intensief met hem bezig en mijn hoop is dat hij kan schrijven wanneer ik mijn stage hier afsluit. Het is dan de bedoeling dat een volgende stagiair met hem verder gaat en hem ook leert lezen. Ik zal binnenkort opnieuw gaan praten met de leerkrachten en directeur van de school om te bespreken naar welke klas Oswadi volgend jaar zal gaan (het schooljaar begint hier in januari). Hopelijk kan ik ze overtuigen hem te laten zittenblijven zodat hij ten minste de kans krijgt zijn lagere school af te maken.

Zoals alles hier in Tanzania loopt ook de begeleiding van Oswadi niet altijd zoals verwacht. Zo ben ik hem al twee keer van school gaan halen omdat hij niet in Maendeleo was en heeft hij een keer op mij zitten wachten terwijl ik die dag helemaal niet zou komen. Maar als hij mij ziet is hij altijd heel enthousiast, hij werkt goed mee en is gemotiveerd. Leuk om mee te werken. 

Ik ben gestopt met het begeleiden van de andere kinderen in Maendeleo. In plaats daarvan zal ik materiaal maken waarmee ze op een speelse manier ook dingen bij leren. Zo is er educatief materiaal aanwezig en is het makkelijker voor de begeleiders iets leerrijks met de kinderen te doen. Er worden ook meer kinderen bereikt dan met de individuele begeleiding en het is leuker voor hen om op een informele manier te leren. Ik kan dus alleen maar hopen dat mijn materiaal niet gewoon in de kast verdwijnt.

In Bangwe heb ik de voorbije weken ook individuele begeleiding gedaan. Samen met de verantwoordelijke heb ik een programma opgesteld waarbij elk kind per week twee keer een half uur begeleiding krijgt. Dat komt er op neer dat de begeleiders iedere dag van 10u tot 12u met de kinderen moeten bezig zijn. Op dinsdag en donderdag ga ik zelf ook naar Bangwe maar meestal wordt alles dan aan mij overgelaten. Maandag hebben we het opgestelde programma geëvalueerd omdat ik het gevoel had dat niet alle begeleiders er actief bij betrokken zijn. In plaats van individuele begeleiding zullen we vanaf nu groepsactiviteiten doen zoals knutselen, sport en spel, maar ook praktische dingen aanleren zoals het openbaar vervoer nemen, naar de markt gaan, betalen, … Ik wil de begeleiders vooral bewust maken van wat ze met weinig materiaal kunnen doen en hoe ze op verschillende manieren vaardigheden kunnen oefenen.

Een derde deel van mijn stage bestaat uit lesgeven aan studenten Sociaal Werk over geestelijke gezondheid. De lessen zitten er al op, deze week is er nog een vragencollege en volgende is het al examen. Normaal zijn de examens van het eerste semester pas in januari maar omdat ik eind januari al vertrek en die arme studentjes ook nog een tweede examenkans moeten krijgen indien ik hen buis valt dit examen wat vroeger.

De overige tijd gebruik ik om al deze dingen voor te bereiden. In de weekends doen we onze was, gaan we naar het strand, skypen we als internet werkt, gaan we naar het stad en de markt, … en zondagavond gaan we gezellig op restaurant. Gisteren steak met rozemarijnsaus en lekkere frietjes mét mayonaise!! En dat alles met een prachtig uitzicht.

Wist je dat…

… Sofie en Lisa zijn toegekomen (uiteraard met een dagje vertraging) en hier voor drie maanden baby’s op de wereld zullen zetten.

… mijn verblijfsvergunning er is maar nog niet in Kigoma.

… Jean-Michel heel grappig ‘poepegatje’ zegt.

… je broek aftrekken in het midden van de straat omdat je er anders in plast heel normaal is.

… we vorige week zondag naar Marumba zijn gegaan waar de broeders een enorm groot domein hebben waar o.a. een psychiatrische kliniek gevestigd is.

… ik met (o.a.) een mango-, ananas- en avocado-verslaving thuis ga komen.

… het hier al eens twee dagen na elkaar geregend heeft.

… zonnen in de regen ook best leuk is, tot het wat harder begint te regenen.

… ik dacht dat ik opgesloten zat in Mjimwema terwijl ik eigenlijk gewoon zelf een sleutel in mijn portefeuille had.

… we de volgende dag echt opgesloten zaten (gelukkig niet voor lang).

… ik al weer gewend ben aan de koude douche/emmer (hoewel ik soms toch de waterkoker opzet).

… ze bezig zijn met het maken van onze douche zodat we toch koud STROMEND water hebben.

… dit uiteraard een tijdje duurt.

… we een privé concert gekregen hebben van Sean Paul en hij eigenlijk niet kan zingen.

… Sofie uil vertaalt als oil en head aches uitspreekt als head ashes.

… ik mijn kleren toch minder was nu ik het weer zelf moet doen.

… het hier nu twee uur later is dan in België.

… onze watchman mij niet herkende toen ik weer in Mjimwema aankwam en zich dus doodserieus aan mij voorstelde.

… ik al één paar schoenen kapot gelopen heb.

… ze in Bazel een knappe griet een tas noemen.

… ananassen uit de grond komen.

… ik zaterdagochtend door mijn bed gezakt ben.

… ik dacht dat ik nog niet verdikt was maar daar nu toch begin aan te twijfelen.

… er nu ook een baby-zebra in Hilltop zit.

… ik voor het eerst een ‘dikke’ trui heb aangedaan en deze nog heerlijk naar waspoeder rook.
... er zondag een varaan over het strand van Aqua Lodge liep maar we te traag waren (of het beestje te snel) om er een foto van te maken.

Roadtrip to Bujumbura

Het begin van dit verhaal situeert zich ergens midden april, toen ik alle documenten inscande en doorstuurde naar Katrien om mijn verblijfsvergunning aan te vragen. ‘Dat zal dan zeker in orde zijn tegen dat je hier bent.’ Twee weken voor mijn vertrek was het nog steeds niet in orde en dus kwam ik met een toeristenvisum naar Tanzania. Redelijk illegaal aangezien je daarmee niet mag werken, ook niet wanneer het over een onbetaalde stage gaat. Veel leugentjes en bezoeken van de immigratiedienst later heb ik nog steeds geen verblijfsvergunning. En mijn toeristenvisum vervalt vandaag… Vanaf nu zal ik dus ondergedoken in een kelder leven met enkel water en brood tot mijn verblijfsvergunning in orde is. En wie dat niet gelooft maak ik wel iets anders wijs, haha :) 

Toen ik begin deze maand voor de zoveelste keer ging vragen hoe het met mijn verblijfsvergunning zat waren er voor de zoveelste keer papieren kwijt geraakt, moesten er opnieuw kopies genomen worden van mijn paspoort en moesten deze opnieuw opgestuurd worden naar Dar-Es-Salaam. Alles zou wel op tijd in orde geraken zodat ik zeker niet illegaal in het land zou verblijven. Na twee weken kreeg ik dan eindelijk wat nieuws. Op 28 oktober zou Brother Louis in Dar-Es-Salaam naar de immigratiedienst gaan om mijn verblijfsvergunning te betalen. Dan zou het nog een paar werkdagen duren voor ik het effectief in mijn handen had. Zij die het vorige aandachtig gelezen hebben en een beetje logisch kunnen nadenken weten dat ik dus een paar dagen illegaal zou zijn. Maar volgens Brother Stan zou dit echt wel geen probleem vormen. Tot vorige zaterdag… Plots was het toch een probleem en ik moest hals over kop naar Burundi vertrekken zodat ik een nieuw toeristenvisum zou kunnen bemachtigen. We zouden in de namiddag vertrekken dus ik moest snel wat spullen inpakken want een kwartier later werden we al verwacht op de diploma-uitreiking van het Newman Institute of Social Work. Ik zou niet alleen gaan maar meereizen met een bende broeders die voor twee weken naar Rwanda moeten voor een workshop en in Bujumbura de bus zouden nemen op zondagochtend. De driver van de broeders bracht hen tot in Bujumbura en op maandag zou ik met hem terugkeren. Vanaf 12u waren we ‘aan het vertrekken’ en uiteindelijk zaten we om 16u eindelijk in de auto. Niet echt comfortabel aangezien we met 11 waren en 8 daarvan ook nog eens bagage voor twee weken mee hadden.

Na ongeveer een uurtje bereikten we al de grens en het contrast kon bijna niet groter zijn. Een goede asfaltweg werd een hobbelige aardeweg, bergen werden bos (ik had een instant scoutsgevoel), links rijden werd rechts rijden, Engels spreken werd een poging mijn beste Frans boven te halen, 18u werd 17u, … Na de nodige stempels, een geitenbrochette en een sprite zetten we onze rit verder. Ondertussen was het al pikkedonker en dus niet zo veilig om te rijden. Maar we hebben het overleefd: haarspeldbochten, remmen die volgens mij niet zo heel goed meer werkten, wegversperringen, corrupte politieagenten, ongelooflijk irritante verkeersdrempels, twee nijlpaarden die we rakelings voorbij reden, … Ahja, nog een klein detail: onze auto heeft geen starter meer dus bleef constant draaien tenzij we op een helling konden parkeren :) 

Zondag stond er dan een dagje Bujumbura op het programma. Op de markt heb ik me volledig laten gaan en in een half uur was ik 6 stofjes rijker en 100.000 Burundese frank armer. Geldig excuus voor mijn uitspatting: de stoffen waren goedkoper dan hier in Kigoma :) Tijdens onze tour door de stad waande ik me soms in het Westen en zelfs in Tienen City: Bosch, Tiense suiker, Hoegaarden, Everyday van de collie, … Het was er allemaal. Zelfs koffiekoeken, mmmmmhhh.

Ik kroop zondag vroeg mijn bed in, heel mijn lichaam was namelijk geradbraakt door de wilde rit en maandag moest ik al terug zeven uur (wat hier helemaal niet lang is) in de auto zitten. Voor ons vertrek passeerden we nog even langs de plaatselijke beenhouwerij om een voorraad charcuterie in te slaan aangezien hier enkel confituur en dure kaas te verkrijgen is. Btw: de nutella is nergens meer te verkrijgen op dit ogenblik!! 

Ondertussen ben ik veilig en wel terug in Kigoma, nog steeds aan het wachten op mijn verblijfsvergunning :)

Wist je dat...

… ik voor het eerst koud gehad heb ’s nachts?

... dit maar één nacht was en ik me nu weer kapot zweet 's nachts?

… er eens een hele dag geen elektriciteit was, tot bleek dat eigenlijk gewoon de zekering gesprongen was?

… het hier oorverdovend dondert?

… een kindje van Maendeleo steeds opnieuw memory wil spelen en dit duidelijk maakt door ‘bird bird’ te zeggen omdat dat één van de prentjes is?

… datzelfde kindje de ‘e’ van elephant maar niet wil zeggen dus steeds ‘lephant’ zegt?

… ik voor het eerst in anderhalve maand een warme douche heb genomen en dit de komende maand nog zal kunnen?

… ik gisteren mijn eerste les heb gegeven aan studenten sociaal werk?

… ik elke dag minstens één keer ‘cause this is Africa’ zeg of denk?

… er een piepklein bloemkooltje in de tuin van Katrien en Nkora groeit?

… ik er al naar uit kijk om deze op te eten?

… de mango’s bijna rijp zijn?

… ik vorige week een mail kreeg met de mededeling dat mijn terugvlucht geannuleerd is?

… ik nu een dag vroeger terug zal keren?

… de gevangenen hier gewoon op straat lopen?

… deze gelukkig niet proberen te ontsnappen omdat ze anders het dubbele van hun straf krijgen?

… er ’s ochtends plots twee kippen extra in het kippenhok zitten?

… het hier nog steeds ontzettend warm is, maar de regen soms wel voor de nodige verfrissing zorgt?

… de muggenbeten alsmaar harder jeuken?

… ik nu ook in Bangwe (centrum voor mensen met een handicap en sociale problemen) stage aan het doen ben?

… dat ik daar begonnen ben met het hertesten van de motorische vaardigheden om verder te zetten wat vorige studenten startten?

… mijn stage binnen twee weken al halfweg is? :-(

… ik er ook wel naar uit kijk om door Tanzania te reizen?

… ik al zoveel souvenirs heb gekocht dat Katrien al een deel van mijn bagage meeneemt wanneer zij in december naar België komt?

… de zonsondergang alsmaar mooier wordt nu de bergen van Congo steeds beter zichtbaar zijn?

… ik geen inspiratie meer heb dus maar wat foto’s van mijn stage op jullie afstuur?

Jambo!!

Het is weer tijd voor een update. De stage is ondertussen al meer op gang gekomen. Vorige week ben ik begonnen met ‘testjes’ af te nemen bij de kinderen om hun niveau in te schatten. Omdat ik op basis van hun oefenboeken niet goed kon afleiden wat de kinderen al wel of nog niet geleerd hadden, heb ik zelf een toetsje opgesteld met verschillende rekenoefeningen, gaande van cijferen over kloklezen tot de tafels. Om het schoolse aspect van een test wat te doorbreken, heb ik dit gecombineerd met een memory. Hierdoor kon ik ook tegelijk de Engelse woordenschat van de kinderen evalueren. Op basis van deze resultaten zal ik nu voor elk kind een programma uit werken om de komende maanden aan de slag te gaan. De kinderen zijn erg gemotiveerd, wat het voor mij alleen maar leuker maakt om er tegen aan te gaan.

Vorige week zijn we ook opnieuw stof gaan kopen en hebben hier kleedjes uit laten maken. Na twee pas- en aanpasbeurten zitten mijn twee kleedjes perfect en ik ga er zeker nog meer laten maken. 

Vrijdag was Charlotte jarig. De hele week zijn we bezig geweest met een plan uit te dokteren om haar te verrassen. Niet makkelijk… Ze wou graag een kampvuur op het strand en na heel wat geregel, wisten we vrijdagmiddag dat het toch kon doorgaan op het strand van Aqua Lodge. Jammer genoeg is Charlotte niet zo goed in het meewerken met verrassingen. Het begon al ’s ochtends toen Femke, Annelies en ik een ontbijt aan het klaarmaken waren en ze doodleuk de keuken voorbij komt gewandeld met de boodschap: ‘Ik ruik dat wel tot in de kamer’ en een big smile op haar gezicht. In plaats van dan even mee te spelen en twee minuten te wachten in haar kamer tot het ontbijt klaar was, ging ze nog even douchen. Daar stonden we dan, met de verjaardagskaarsjes al aan, te wachten… Ook toen we haar ’s avonds geblinddoekt naar Aqua Lodge aan het brengen waren, had ze door waar we naartoe gingen. Niet simpel om zo iemand te verrassen :)  Maar het was een zeer geslaagde avond: gezellig kampvuur, pannenkoeken, chips, marshmallows en pintjes… wat moet een mens nog meer hebben :) 

 

Zaterdag was het weer wasdag en dus een dagje strand in Aqua Lodge. ’s Avonds trokken we allemaal onze Afrikaanse kleedjes aan om te gaan eten met Katrien en Nkora als bedanking voor de stage omdat de andere studenten deze week vertrokken zijn. Het was heel gezellig en superlekker: de beste frietjes van heel Tanzania, zelfs evenwaardig aan de Belgische frietjes!! Na het etentje zijn we met z’n allen naar Maendeleo gegaan waar er elke zaterdagavond een Bungalow wordt gehouden. Dit is een uurtje zingen en dansen met de kinderen, jongeren en de broeders die in Maendeleo verblijven. Toen we aankwamen was het feest al bezig en werden we er meteen middenin gesmeten. Zo leuk!!!! Maar wel vermoeiend :)

Zondag was weer een rustig dagje strand op Jakobson Beach met de bijhorende aapjes en ’s avonds zebra’s en lekker eten in het Hilltop Hotel.

Maandag was de laatste dag en avond dat we allemaal samen waren en om dat te vieren had Jean-Michel onze eigenste Bungalow in Mjimwema georganiseerd. Hoogtepunten van de avond: Belgische chocolade, dansen op Tanzaniaanse, Congolese en 90’s muziek en kokosnoot!! Het was een geslaagde laatste avond!

Ondertussen zijn Femke en Annelies dinsdagochtend met de bus richting Dar-Es-Salaam vertrokken. Charlotte en Marieke zijn gisteren samen met Sarah (zus van Charlotte) en Jacob (vriend van Marieke) naar het zuiden vertrokken met de boot. En ik ben ondertussen ook verhuisd naar de andere kant van Kigoma. Ik zal de komende maand bij Katrien en Nkora logeren tot de andere studenten aankomen. En dat is meteen heel wat extra luxe: een douche, warm (!) water dat uit de kraan komt, een nanny die ook de was doet, internet in huis (als er elektriciteit is, wat niet het geval is op het moment dat ik dit bericht typ), en nog veel meer dingen die ik waarschijnlijk nog moet ontdekken.

Meer daarover in een volgend verslag!!

Kwaheri!!

Hanne